Het einde is in zicht……

En dan gaat mijn laatste week bijna in. Het is nu 1:15 in de ochtend en ik zit met en huisgenootje nog even foto’s uit te wisselen. Morgen ga ik haar naar Zanderij brengen en uitzwaaien. Niet heel lang meer en dan is het mijn beurt. Aan de ene kant heb ik heel veel zin om naar huis te gaan zodat ik me familie en vrienden weer kan zien die ik zeker wel gemist heb. Aan de andere kant heb ik een zeer sterke dwang om hier te blijven. Gelukkig ga ik binnen 4 dagen door naar Kroatië. Dan kan ik rustig weer in het Europese ritme komen. Dan moet ik weer aan de tijd denken en weer mooie Nederlandse zinnen uitspreken. Ja één ding is zeker: Suriname is niet goed voor je IQ. We hebben hier allemaal het idee dat we wat dommer zijn geworden :D. Ik kon al hele gekke Nederlandse zinnen maken maar nu maak ik het soms toch wel heel bont ( het valt zelfs mij op)! Gelukkig is dit niet opgevallen op mijn stage want mijn beoordeling is binnen, zowel als mijn beoordeling van supervisie (ja ik had ook nog een beetje les hier). Ik heb mooie cijfers ontvangen en ze waren soms nog hoger dan ik zelf had verwacht. Nu nog wat onderzoeken en verslagen afmaken en dan kan ik beginnen aan mijn laatste jaar.

Ondanks dit de laatste weken zijn, is er nog veel gebeurd. Zo ben ik al twee bekende Nederlanders tegen het lijf gelopen. De eerste was John Williams (Yorin travel, Onder naar morgen) en Edgar Davids … Over voetbal gesproken, natuurlijk hebben we hier alles goed gevold. Hele groepen Nederlandse studenten verzamelden zich bij ’t Vat om ons team te volgen. Helaas dat ze daar vandaag een eind aan gemaakt hebben :(.

Op een gegeven moment kwamen de film behoeftes weer omhoog. Thuis ga ik regelmatig naar de bioscoop en hier heb ik niet eens een tv…..Mochten ze nou net een bios gemaakt hebben. En daar ging ik! Het rare was, dat de film Engels ondertiteld was voor doven en hardhorende mensen…heel gek? Die week was het ook weer tijd voor uitje met het huis, dus we zijn gaan bowlen. Ja hoor dat kan ook allemaal.
Dan ben ik afgelopen donderdag naar de kapper geweest…jaja nu laat ik jullie verder in spanning om jullie niet te op de hoogte te stellen van het resultaat en tja wat ik nu eigenlijk allemaal gedaan heb? We (Anne & ik) zijn bij iemand thuis geweest voor ons haar. Heel grappig om zo even een Surinaams huishouden mee te maken. De dochter van de kapster was namelijk net bevallen maar was niet aanwezig. Maar omdat de kapster natuurlijk bezig was met ons haar, werd dit kleine hummeltje in onze armen gelegd. Ook was er nog een meisje van 2 jaar aanwezig. Als zij even ongehoorzaam was, kreeg ze met de spatel. Je hoorde de klappen op het lichaam. Hier had ik het wel even moeilijk mee, maarja dat is de Surinaamse opvoeding.

Ondertussen heb ik nachtmerries over het inpakken van mijn koffer. Op de heenweg had ik al wat overgewicht……maar dan kan je nog gewoon een boete betalen. Hier zeggen ze: haalt u er maar wat uit……..uehhhhh dat dacht ik even niet! Dus ik denk dat ik een scherpe selectie moet gaan maken. Gelukkig kan ik de meiden op het internaat erg blij maken met kleding. Ik verzamel hier van huisgenoten ook kleding en geef dit aan de meiden. Als of er uitverkoop bij de Bijenkorf is! Maar ik ben blij dat ik ze iets kan geven. Het basketbal was meer gericht naar de jongens.
Ook heb ik even een lesje automaat rijden gehad, dus dat kan ik ook weer. Wat is dat trouwens belachelijk makkelijk zeg. Ondertussen is het 2:00 geworden en is het hoog tijd om te gaan slapen, want ik moet morgen weer aan het zwembad liggen. Nog even wat kleur op doen……oke ja dat heb ik al, maar toch! Dus ik zou zeggen TOT SNEL! Want snel is het zeker en wat is het snel gegaan!

Xxx Laura